Bu Blogda Ara

9 Eylül 2010 Perşembe

gidenin ardından

zordur geçmişi hatırlamak
bugün soluklananlar için
dinlemek gibidir kemanın ince seslerini
dünden daha ıslak ,
özlemin için yaşlanan gözlerim
kimse bilmez..
yanımdakine bi anlık sarılmak
senin ruhuna dokunmak gibidir
artık..
nedeni sorulmaktan yoruldu..
duaların okunduğu o günden beri
giden sadece sen miydin?

bak

kimse bilmiyor kimse anlamıyor
bu pencereden 15 yıldır bakıyorum
bu pencereden dısarıyı seyretmek için
uzun bir süre 15 yıl
sen anlıyor musun bilmiyorum..
bir daha bakarmısın dışarı
ne görüyorsun?
gecenin karanlığı dışında?
sessizlik bu duyduğun
ağaçların arasından gözüken ışıltılar mı?
onlar yanıp sönen trafik lambaları
detaylardasın hala...
sarkma pencereden geride dur biraz
geniş bakmaya çalış bu dar camdan
göremedin...
kronik bir hastanın uykusu bu
ya da
oyunda ki perde arası
böyle dediğime bakma
sabah olunca ben de unuturm bu dediklerimi
düzenin parçası olurum bir anda
vapurda çayımı yudumlarken
koşmaya başlarım belli belirsiz bu yolda
bu belli belirsiz yolda olanları
kimse bilmiyor kimse anlamıyor
sen anlayabiliyor musun?..